Stara Chata jest pięknym przykładem tradycyjnego mieszkalnego budownictwa podhalańskiego. Zbudowano ją bez użycia gwoździ ze smrekowego (świerkowego) wysokogórskiego drewna przepiłowanego na belki o szerokości 18 cm zwane płazami. Płazy na węgłach (narożach) łączono na zamek. Jest to tzw. konstrukcja zrębowa. Szpary między płazami utkano wełnianką. Są to cienko strugane wióry splatane w warkocze i mocno ubite. Wcześniej jednak płazy uszczelniano mchem. Proces ten nazywano “mszeniem”, a fachowca ,,mechanicznym optykiem”.
Oryginalnie chata była kryta gontem – deskami rozszczepionymi wzdłuż słojów. Stara Chata ma tradycyjny dwuizbowy układ: Czarna Izba i Biała Izba przedzielone sienią.
W Czarnej Izbie, gdzie toczyło się codzienne życie, był jedyny piec (na powale są ślady po otworze kominowym). Powała tej izby jest podtrzymywana pięknie rzeźbioną belką, zwaną sosrębem. Na sosrębie od strony okna jest wyrzezana rozeta z datą budowy 1933r. Obecnie w Czarnej Izbie mieści się kuchnia i jadalnia dla gości.
W Białej Izbie jest salon-sypialnia. Biała Izba miała charakter odświętny. Przechowywano w niej cenne rzeczy. Dawniej z sieni drabiną wchodziło się na strych, gdzie u powały wisiały połcie słoniny, a w skrzyni nazywanej “sąsiek” przechowywano ziarno zbóż. Obecnie schodami wchodzi się na piętro z sypialniami. Chata jest ogrzewana elektrycznie. Nawet gdy panują srogie mrozy, w środku jest ciepło i przytulnie.
